piątek, 27 lutego 2015

Eloy - Ocean (1977)


Strona 1:
  1. Poseidon's Creation
  2. Incarnation Of Logos
Strona 2:
  1. Decay Of Logos
  2. Atlantis' Agony at June 5th - 8498, 13 p.m. Gregorian Earthtime
Ocean to szósty album tej niemieckiej grupy progresywnej. Moja przygoda z tym zespołem zaczęła się właśnie od tego albumu. W moim osobistym odczuciu Eloy zaczyna się od płyty Dawn, która jest poprzedniczką tej tu opisywanej. Pierwsze albumy grupy jakoś nie do końca mi „leżą”. Wszystko z nimi jest w porządku, są po prostu bardziej gitarowe, bardziej surowe, mniej kosmiczne. Późniejsza twórczość zespołu zdecydowanie bardziej mi odpowiada.
Grupę Eloy założył w 1969 Frank Bornemann, który jako jedyny jest stałym członkiem grupy aż do dnia dzisiejszego. Nazwa zespołu została zaczerpnięta z powieści H.G. Wellsa Wehikuł Czasu. To właśnie w tej książce możemy przeczytać o niejakich Elojach, których spotyka na swojej drodze główny bohater, podczas jednej ze swoich podróży w czasie. W nagraniu tego albumu, oprócz samego Bornemanna wzięli udział Detlev Schmidtchen (wszelakiego rodzaju klawisze), Jürgen Rosenthal (perkusja, wcześniej przez chwilę grał w grupie Scorpions) oraz na basie Klaus-Peter Matziol. 
Autorem okładki tej płyty jest polski malarz Wojciech Siudmak.

poniedziałek, 23 lutego 2015

Gryphon - Red Queen To Gryphon Three (1974)



  1. Opening Move
  2. Second Spasm
  3. Lament
  4. Checkmate

Red Queen To Gryphon Three to trzeci album w dyskografii tego zespołu.  Muzykę grupy poznawałem właśnie od  tej płyty.  I muszę powiedzieć, że od pierwszych dźwięków byłem oczarowany. Przez te wszystkie lata wcale się to nie zmieniło i nadal słucham tej płyty z wielką przyjemnością.
Zespół powstał na początku lat siedemdziesiątych w Anglii z inicjatywy dwóch wychowanków Królewskiej Akademii Muzycznej. Byli to Richard Harvey (instrumenty klawiszowe, obój, klarnet, róg) oraz Brian Gulland (flet, fagot, krzywuła). Następnie do zespołu dołączyli Graeme Taylor (gitara), a także grający na perkusji David Oberle. Na chwilę przed nagraniem tego albumu do grupy dołączył  Philip Nestor (bas).
Muzyka zespołu to dość nietypowe połączenie rocka progresywnego oraz muzyki folk  z ogromną domieszką muzyki dawnej. Jak to wszystko brzmi?

piątek, 20 lutego 2015

Mike Rutherford - Smallcreep's Day (1980)


  1. Between The Tick & The Tock
  2. Working In Line
  3. After Hours
  4. Cats And Rats (In The Neighbourhood)
  5. Smallcreep Alone
  6. Out Into The Daylight
  7. At The End Of The Day
  8. Moonshine
  9. Time And Time Again
  10. Romani 
  11. Every Road
  12. Overnight Job

Miałem w planach przedstawić całkiem inną płytę, ale kilka dni temu moja magiczna przypominajka dała mi znać, że oto 15 lutego 1980 roku ukazał się pierwszy solowy album Mike’a Rutherforda. Skoro jest rocznica albumu który sobie cenię, to dlaczego nie. Pomiędzy wydaniem …And Then There Were Three… a nagraniem kolejnego Duke, zespołu Genesis, było troszkę czasu (Phil Collins na chwilę opuścił zespół by ratować swoje małżeństwo) więc Mike postanowił, że nagra solowy album (podobnie zrobił Tony Banks). Miał w tym czasie trochę pomysłów, które chciał wykorzystać. Zaprosił do nagrania tej płyty kilku fantastycznych muzyków. Na perkusji zagrał Simon Phillips, którego Mike bardzo cenił i z którym od dawna chciał pracować. Na klawiszach zagrał wieloletni przyjaciel Rutherforda, były członek zespołu Genesis,  Anthony Phillips. Przy mikrofonie stanął Noel McCalla (sesyjny wokalista, który w późniejszym okresie znany był ze współpracy z zespołem Manfred Mann’s Earth Band). W zespole znalazł się również Morris Pert przygrywający na instrumentach perkusyjnych. Nagrań dokonano w sztokholmskich Polar Studios w których na co dzień nagrywała ABBA.

poniedziałek, 16 lutego 2015

FM - Surveillance (1979)



Strona A:
  1. Rocket Roll
  2. Orion
  3. Horizons
  4. Random Harvest
  5. Shapes Of Things
Strona B:
  1. Seventh Heaven
  2. Father Time
  3. Sofa Back
  4. Destruction

FM to zespół z Kanady, zaliczany do grona grup grających rocka progresywnego. Surveillance to trzecia płyta w ich dorobku. Grupa powstała w 1976 roku w Toronto. Założyli ją Cameron Hawkins (syntezatory i okazjonalnie bas) oraz Jeff Plewman, znany bardziej jako Nash The Slash, który gra na skrzypcach elektrycznych i mandolinie. Panowie poznali się podczas sesji improwizacyjnej zespołu Clear. W 1977 roku do grupy dołączył perkusista Martin Deller. Z kolei rok później,  Plewmana zastąpił w zespole Ben Mink, który również grał na elektrycznych skrzypcach i mandolinie. Już w  ustabilizowanym składzie, panowie przystąpili do nagrania Surveillance.

czwartek, 12 lutego 2015

Premiata Forneria Marconi - Storia Di Un Minuto (1972)



  1. Introduzione
  2. Impressioni Di Settembre
  3. È Festa
  4. Dove... Quando... (Parte 1)
  5. Dove... Quando... (Parte 2)
  6. La Carrozza Di Hans
  7. Grazie Davvero

Jak się powiedziało A to trzeba powiedzieć B. Początkowo miałem nie prezentować tego albumu ale pomyślałem sobie, że byłoby to wielkie uchybienie. Bo przecież bardzo sobie cenię ich debiut, który jest ważną pozycją nie tylko w mojej kolekcji, ale i w historii rocka progresywnego. Właściwie ten album i opisywany już Per Un Amico, poznałem jednocześnie. Obie te płyty wywarły na mnie ogromne, pozytywne wrażenie. Obie w takim samym stopniu mnie oczarowały (jednak bardziej cenię sobie Per Un Amico).  Storia Di Un Minuto zdobyła we Włoszech ogromne powodzenie. Przełożyło się to na wyniki na listach najlepiej sprzedających się albumów. Płyta dotarła do pierwszego miejsca i została na mim przez kilka tygodni.

poniedziałek, 9 lutego 2015

Premiata Forneria Marconi - Per Un Amico (1972)


  1. Appena Un Po'
  2. Generale
  3. Per Un Amico
  4. Il Banchetto
  5. Geranio
Dziś lecimy do Włoch. Per Un Amico to drugi album w dorobku tej włoskiej formacji (ich debiut ukazał się w styczniu tego samego roku co opisywana tu płyta). PFM, bo tak w skrócie tytułuje się tę grupę, powstała formalnie w 1970 w Mediolanie. Założycielami grupy byli Franz Cioccio, Franco Mussida, Flavio Premioli oraz Giorgio Piazza. Tworzyli oni wcześniej grupę I Quelli i grali muzykę z pogranicza popu i rocka. Dopiero gdy latem 1969 roku poznali Mauro Pagani, flecistę i skrzypka, który dołączył do grupy, stwierdzili że najwyższy czas aby coś zmienić w swojej muzyce. Chcieli brzmieć całkiem inaczej niż dotychczas. Chcieli aby ich repertuar opierał się na większej ilości improwizacji i wirtuozerii. W początkach kariery PFM grali gościnnie przed takimi zespołami jak Procol Harum czy Yes. Za swój prawdziwy debiut i powód do dumy grupa uważa występ przed Deep Purple, który odbył się w Bolonii. To był tak zwany „debiut w ciemności”. Nazwany tak dlatego, że pierwszy utwór jaki wtedy wykonywali (21st Century Schizoid Man zespołu King Crimson) był zagrany w całkowitej ciemności, bo ktoś nie zapalił świateł. Wykonanie tego utworu spotkało się z bardzo dobrym przyjęciem publiczności, która doceniła i jak się później okazało pokochała  zespół Premiata Forneria Marconi.

piątek, 6 lutego 2015

Novalis - Sommerabend (1976)


  
  1. Aufbruch
  2. Wunderschätze
  3. Sommerabend  a) Wetterleuchten b) Am Strand c) Der Traum d) Ein neuer Tag e) Ins Licht


Początki zespołu Novalis to rok 1970. Wtedy to dwóch kolegów Heino Schünzel i Hans-Jürgen Lüdecke znudzeni już ciągłym odtwarzaniem cudzych utworów, postanowili założyć nowy zespół. Zespół który będzie tworzył i grał własne kompozycje. Jesienią 1971 do grupy dołączył Jürgen Wenzel. Już jako trio dali ogłoszenie w lokalnej gazecie, że poszukują organisty i perkusisty. I tak oto do zespołu dołączyli organista Lutz Rahn, który wcześniej grał w Capricorn oraz Hartwig Biereichel grający wcześniej w grupie Greenlight. Rahn posiadał dość pokaźną kolekcję Hammondów i innych instrumentów klawiszowych. Biereichel także posiadał własną perkusję, co było dodatkowym atutem tych muzyków. W międzyczasie grupę opuścił Lüdecke. Teraz zespół musiał mieć jakąś nazwę. Padła propozycja Mosaik, jednak panowie uważali, że brzmi to zbyt staroświecko. Swoją nazwę zespół zawdzięcza jednemu z niemieckich poetów romantycznych, który tworzył pod takim właśnie pseudonimem (Novalis - właściwie Georg Philipp Friedrich Freiherr von Hardenberg), którą zaproponował  nowy gitarzysta zespołu, Carlo Karges  Po nagraniu dwóch płyt i kolejnych perturbacjach w składzie (odszedł Karges, a do grupy dołączył Detlef Job), panowie przystąpili do pracy nad albumem Sommerabend. Na płycie znalazły się trzy kompozycje.

wtorek, 3 lutego 2015

Tangerine Dream - Force Majeure (1979)



  1. Force Majeure
  2. Cloudburst Flight  
  3. Thru Metamorphic Rocks
Mija 35 lat od wydania tego albumu. Kiedy to zleciało? Pojęcia nie mam. Po kiepskim albumie Cyclone (oczywiście to moje subiektywne odczucie) i odejściu z zespołu Steve’a Jolliffe’a, panowie Froese i Franke wzięli się do pracy nad nową płytą. Wspierał ich w tym (jak zresztą na poprzednim albumie) Klaus Krüger, który zagrał na perkusji. Krüger zaraz po nagraniu swoich partii opuścił Tangerine Dream by dołączyć do Iggy Popa. Dodatkowo na wiolonczeli zagrał tu Eduard Meyer. Nagrań dokonano w Berlinie na przełomie sierpnia i września 1978. Autorką okładki jest żona Edgara, Monika Froese.