Wojciech Karolak - Easy! (1975)

1. A Day In The City
2. (DACP 796) Endless Transit
3. Instant Groove
4. Strzeż się szczeżui
5. Easy
6. Why Not Samba
7. Seven Shades Of Blue
8. Goodbye

Jak to jest, że po niektóre płyty sięgamy gdy ktoś odejdzie z tego świata. Tak właśnie było w przypadku Wojciecha Karolaka, który zmarł kilka dni temu. Mam ten album na winylu, ale jest w kiepskim stanie. Reedycję kompaktową zakupiłem natychmiast po wydaniu. I mówię tu o reedycji z 2005 roku. Ta jednak gdzieś mi zaginęła. Pewnie znowu ktoś „pożyczył” na weekend. Na kolejne wznowienie trzeba było czekać kolejnych czternaście lat. Oczywiście zakupiłem, mam i za skarby nie oddam, nie pożyczę ani nawet nie dam powąchać. Easy! to jedyna płyta, w dość bogatym dorobku Karolaka, sygnowana tylko jego nazwiskiem. W założeniu miała to być muzyka łatwa i przyjemna…

Bryan Ferry - Boys And Girls (1985)

1. Sensation
2. Slave To Love
3. Don't Stop The Dance
4. A Waste Land
5. Windswept
6. The Chosen One
7. Valentine
8. Stone Woman
9. Boys And Girls

Z cyklu „Atrakcyjna osiemdziesiątka”

Pół roku minęło, a ja nie przedstawiłem żadnego albumu z lat osiemdziesiątych. Skandal! Tym większy, że gdy zbliżają się wakacje i robi się ciepło, porzucam jazzy, progrocki i inne fjużyny właśnie na rzecz 80’s. Dodatkowo atakują nas upały, a taka aura natychmiast przenosi mnie do roku 1994. Dlaczego? Ano wtedy właśnie były okrutne upały, a ja namiętnie słuchałem solowej płyty lidera Roxy Music zatytułowanej Boys and Girls. A że dodatkowo kilka dni temu album obchodził swoje urodziny, to z wielką ochotą o nim tu wspomnę…

Kult - Ostatnia płyta (2021)

2. Jutro także będzie dzień; 4. Chcę miłości; 6. Plan Zagospodarowania Przestrzennego dla Białołęki; 8. Wiara; 10. Polityk zawsze będzie moim wrogiem; 12. Umarłem aby żyć; 14. Opowieść o pandemii; 16. Prawo się wali; 18. Na każde stopy do Europy; 20. Szok szok disco pop; 22. Zabiorę ciebie w podróż naszą; 24. Donos do boga; 26. Zulus Czaka czeka na Bura; 28. Rafi; 30. Wyłącz komputer; 31. Ziemia obiecana

Czytający regularnie mojego bloga wiedzą, że z zespołem Kult wziąłem rozbrat lata temu. Ostatnia płyta jest pierwszym od szesnastu lat albumem Kultu, który kupiłem. Dlaczego to zrobiłem? Dla podpisów członków zespołu, a właściwie tylko dla dwóch autografów. Pierwszym z nich jest autograf Kazika, drugim Irka Wereńskiego. Panowie podpisali 1000 płyt, które rozeszły się bodaj w 10 minut. Tak, Kult to marka, Kult to wierni fani, Kult to jeden z najważniejszych polskich zespołów. Dla mnie też kiedyś takim był i zdania nie zmieniam. To jest jeden z najważniejszych polskich zespołów, ale fanem już dawno nie jestem. Nieważne. Przejdźmy do zawartości Ostatniej płyty, która jest następcą studyjnego albumu Wstyd z 2016 roku…