Vangelis – Blade Runner (1982/1994)

 

Disc: 1
 

1. Main Titles
2. Blush Response
3. Wait For Me
4. Rachel’s Song
5. Love Theme
6. One More Kiss, Dear
7. Blade Runner Blues
8. Memories Of Green
9. Tales Of The Future
10. Damask Rose

11. Blade Runner (End Titles)

12. Tears In Rain 

Gdy Vangelis został poproszony o stworzenie ścieżki dźwiękowej do filmu Łowca Androidów miał już swoją markę i znany był jako twórca innowacyjnej muzyki elektronicznej.

Wszak posiadał już w swoim dorobku tak świetne płyty jak Heaven and Hell, China czy Spiral. Zdążył też stworzyć wyśmienite dzieła do obrazów filmowych. Świetne L'Apocalypse Des Animaux, Opera Sauvage czy wreszcie znany wszystkim, nagrodzony Oscarem  soundtrack do filmu Rydwany Ognia.

Zaszył się więc w swoim studio nagraniowym w Londynie „Nemo Studios” i wziął się do pracy. Właśnie w 1982 roku zostały dokupione dla studia najnowsze dostępne na rynku modele syntezatorów ale także kilka zabytkowych modeli oraz nowy sprzęt nagraniowy. Studio posiadało także dość spory zestaw instrumentów perkusyjnych (bębny, kotły, dzwony rurowe czy gongi). Wszystko gotowe do użycia ponieważ w każdej chwili mógł Grekowi przyjść jakiś pomysł do głowy, który natychmiast można by było zrealizować.

Vangelis tworząc muzykę do filmów ogląda obraz i na podstawie scen zawartych w filmie komponuje. Tak było i tym razem. Wszystko skrzętnie było rejestrowane na taśmach.

Opisał on swoje podejście do tworzenia muzyki w wywiadzie, podczas dodawania ostatnich poprawek do soundtracku Blade Runner.
„Wynik mojej pracy nie jest na papierze ale na taśmie. Staram się dodawać kolejne warstwy elektronicznie oraz efekty akustyczne, kiedy są one niezbędne.”

Instrumenty jakich użył podczas nagrywania tej ścieżki to między innymi: analogowy syntezator Yamaha w CS-80, Roland VP-330 VocoderPlus, Fender Rhodes, Yamaha CS-40M, Roland Jupiter 4, Moog Minimoog, Roland CR-5000 CompuRythm czy wreszcie Roland ProMars Compuphonic.

Ewangelos Odiseas Papatanasiu skończył pracę nad muzyką w kwietniu 1982 roku.

 

Pamiętam jak dziś. Lata 80-te, znajomy przynosi mi kasetę VHS a na niej film Blade Runner. Wersja zachodnia, bez polskiego tłumaczenia. Taśma troszeczkę „zjechana” i obraz nienajlepszy ale po chwili zaskakuje… obsada a w tle niewyraźna muzyka.

I nagle „LOS ANGELES NOVEMBER, 2019” panorama miasta, z kominów strzelają jęzory płomieni i ta przepiękna muzyka. Dosłownie mnie wryło. Jednak muzyka szybko się kończy, mamy scenę przesłuchania, następnie Ford u Chińczyka, aresztowanie i… kolejny muzyczny odjazd.

Pamiętam jak usilnie starałem się czegoś dowiedzieć w temacie ścieżki dźwiękowej. Niestety moje poszukiwania spełzły na niczym. Dopiero na początku lat 90-ych spotkałem człowieka, który posiadał kasetę z nagraniami. Okazało się jednak, że to muzyka z filmu ale w wykonaniu orkiestry. To nie było to. Dopiero na początku roku 1995 wpadła mi w ręce płyta kompaktowa z właściwą ścieżką (po raz pierwszy oficjalnie wydane w 1994 roku. 12 lat po premierze!). Ależ to była radość. Długie wieczory ze słuchawkami na uszach. Przesłuchałem tę płytę niezliczoną ilość razy.

Takie utwory jak Wait for Me czy Rachel’s Song (nieziemska wokaliza Mary Hopkin) powalały i nadal powalają mnie na kolana. Przepiękne obrazy malowane geniuszem brodatego Greka. Na albumie usłyszymy także Demisa Roussosa (Tales Of The Future) z którym Vangelis współpracował już wcześniej w zespole Aphrodite's Child (genialna płyta 666).

Przepiękna gra saksofonu w Love Theme czy świetne kotły w Blade Runner (End Titles) dopełniają całości.

Gdy w 2007 roku światło dzienne ujrzała edycja 3 CD wręcz oszalałem z radości. W końcu mogliśmy liczyć na pełną zawartość muzyczną zaprezentowaną w filmie.

 

Disc: 2

1. Longing
2. Unveiled Twinkling Space
3. Dr. Tyrell’s Owl
4. At Mr. Chew’s
5. Leo’s Room
6. One Alone
7. Deckard And Roy’s Duel
8. Dr. Tyrell’s Death
9. Desolation Path
10. Empty Streets
11. Mechanical Dolls
12. Fading Away

 

Disc: 3

1. Launch Approval
2. Up And Running
3. Mail From India
4. Br Downtown
5. Dimitri's Bar
6. Sweet Solitude
7. No Expectation Boulevard
8. Vadavarot
9. Perfume Exotico
10. Spotkanie Z Matką
11. Piano In An Empty Room
12. Keep Asking

Drugi dysk tego wydania zawiera utwory wcześniej nie publikowane. Jest dopełnieniem podstawowej wersji tego dzieła. Dodajmy, znakomitym dopełnieniem. Na szczególne wyróżnienie (moim zdaniem) zasługują One Alone, Deckard And Roy’s Duel, Dr. Tyrell's Death czy kapitalny Desolation Path.

Trzecia płyta to nowe kompozycje, stworzone przez Mistrza z okazji 25-lecia ukazania się filmu. Płyta zawiera między innymi piosenkę z głosem Romana Polańskiego recytującego wiersz Spotkanie z Matką. Tę płytę traktuję jako ciekawostkę. Ani ona przełomowa ani nadmiernie wciągająca.

 

Reasumując. To płyta która posiada wspaniałą atmosferę i jest wyśmienitym uzupełnieniem scen w filmie. Ale istnieje też jako osobne, niezależne dzieło, które do dziś się broni. 

Muzyka chwilami mroczna, czasem skłaniająca do zadumy innym razem wręcz smutna. Jednak obrazy jakie stworzył Vangelis na tym albumie za pomocą swoich syntezatorów, są nie do opisania. Tej muzyki należy słuchać, chłonąć, przeżywać aż w końcu bezgranicznie w niej utonąć. Arcydzieło.