Affinity - Affinity (1970)

1. I Am And So Are You
2. Night Flight
3. I Wonder If I'll Care As Much
4. Mr. Joy
5. Three Sisters
6. Coconut Grove
7. All Along The Watchtower

Affinity to brytyjska grupa, której korzenie sięgają lat sześćdziesiątych. To wtedy właśnie, trzech przyjaciół z University of Sussex, studiujących tam kierunki ścisłe, tworzy zespół pod nazwą US Jazz Trio. Do ów grupy należeli Lynton Naiff (instrumenty klawiszowe), Nick Nicolas (kontrabas) oraz Grant Serpell (perkusja). Jednak po ukończeniu studiów grupa rozpadła się. Naiff i Serpell przez chwilę grali w popowym zespole Ice. Ciągnęło ich jednak do jazzu. Dołączył do nich Mo Foster (gitara basowa), a chwilę później Mike Jopp (gitara). Brakowało im tylko wokalistki. Postawili na koleżankę z czasów studiów, którą była Linda Hoyle. Byli gotowi, ich debiut sceniczny to rok 1968…

Poszło szybko, poznali Ronniego Scotta, który pełnił rolę ich menadżera. Podpisali kontrakt z Vertigo i w czerwcu 1970 światło dzienne ujrzała ich pierwsza i jak się później okazało ostatnia płyta zatytułowana po prostu Affinity. Warto tu jeszcze nadmienić, że pomysł na nazwę zespołu pochodzi od tytułu płyty Oscara Petersona z 1962 roku. 

Na albumie oprócz własnych utworów większość stanowią przeróbki piosenek innych zespołów czy wykonawców. Niech za przykład zaświadczą tu takie pozycje jak Cocoanut Grove grupy Lovin’ Spoonful, I Wonder If I Care As Much z repertuaru The Everly Brothers czy w końcu All Along The Watchtower autorstwa Dylana. I trzeba przyznać, że wersje wykonane przez Affinity są znakomite, a moim skromnym zdaniem przewyższają oryginały.

Na marginesie dodam jeszcze, że w przypadku dwu utworów autorem orkiestracji jest John Paul Jones. Tak, to ten z Led Zeppelin.

Całość otwiera wyśmienity I Am And So Are You, w którym partie saksofonów od zawsze mnie powalały. Nie wiem dlaczego, ale kojarzą mi się one z muzyką do filmu Play Misty For Me gdzie główną rolę gra Clint Eastwood. I tu od początku słychać świetny głos Hoyle i te Hammondy Naiffa, które w dalszej części płyty nierzadko będą dominowały.

Piękny Night Flight, który zaczyna się bardzo spokojnie i nastrojowo by po pewnym czasie przyspieszyć. Fajna plątanina nieco psychodelicznego popu z jazzowymi odlotami granymi na organach przez Niffa. No i ten gitarowy popis Joppa (szkoda że taki krótki). Ponad siedem minut znakomitego grania.

I Wonder If I Care As Much to przepiękna ballada. Ten utwór jako żywo kojarzy mi się z dokonaniami tworu This Mortal Coil, które to dokonania miały miejsce w połowie kolejnej dekady. Wciągające, magiczne i wzruszające jest to nagranie.

Oryginalnie stronę pierwszą zamyka Mr. Joy, równie klimatyczna i wciągająca. Kapitalny śpiew Hoyle, elektryczny fortepian wspomagany organami i delikatnie jazzująca sekcja.

Strona druga to trzy utwory. Nieco bardziej agresywny Three Sisters znowu ze znakomitymi partiami saksofonów i organów plus wyśmienite solo gitary. Króciutki Cocoanut Grove, w którym główne role (oczywiście prócz głosu Lindy) grają flet, delikatne klawisze i gitara akustyczna.

Na sam koniec ponad jedenastominutowy gigant All Along The Watchtower. Ten utwór to wybitny popis Niffa i jego Hammondów. Coś nieprawdopodobnego ile w tym kawałku jest zaangażowania, ekspresji i mocy. Jednym słowem uczta. Proszę porównać wersję oryginalną Dylana, wersję Hendrixa oraz tę Affinity. Wszystkie są znakomite, ale która jest najlepsza? O tym muszą Państwo zdecydować sami.

Affinity to świetna płyta w całości. Przeplatają się tu przeróżne style od popu zaczynając przez jazz, rock, odrobinę psychodelii na funku i bluesie kończąc. Szkoda wielka, że kariera tej grupy skończyła się na tej płycie. Niestety przed planowaną trasą po Stanach z grupy odeszła Linda, a chwilę później Naiff. Reszta muzyków próbowała utrzymać zespół, znaleźli nawet nową wokalistkę, ale to nie było to i zespół przestał istnieć. Pozostawili po sobie kapitalną płytę, która w epoce nie została doceniona, dziś winylowe wydanie jest perełką i można zawołać za nie sporą sumkę. Warto, a nawet należy mieć w swojej kolekcji.

Aaaaaa. Autorem okładki jest Marcus Keef. Zorientowani wiedzą autorem jakich okładek jest ten pan. No…