George Michael - Addendum

Nadal nie mogę się otrząsnąć. Śmierć Michaela jest dla mnie jak śmierć członka mojej najbliższej rodziny. Jak już wspominałem George był od zawsze obecny w moim życiu, oczywiście muzycznie obecny. W latach osiemdziesiątych jako smarkacz tańczyłem i wygłupiałem się  z moją starszą Siostrą przy piosenkach Wham! Club Tropicana (George napisał ją i zaaranżował mając 19 lat) oraz Wake Me Up Before You Go Go. Później były Everything She Wants, która stała się jedną z moich ulubionych już w życiu dorosłym (sporo prawdy w tym tekście)…

George Michael (25.06.1963 - 25.12.2016)

Właściwie to nie mam pojęcia co mam napisać. Gdy dziś rano odpaliłem komputer i przeczytałem co się stało, zamroziło mnie. Dosłownie nie mogłem się ruszyć. Po kilku chwilach obudziłem Żonę, powiedziałem jej co się stało i rozpłakałem się jak dziecko. Na początku tego roku po śmierci Davida Bowie poleciały mi łzy. Pod koniec roku po śmierci George’a Michaela po prostu się poryczałem. To od zawsze był mój idol…

Józef Skrzek - Kolędy 81-82 (2016)

1. Dzisiaj W Betlejem
2. Ach Ubogi W Żłobie
3. Anioł Pasterzom Mówił
4. A Wczora Z Wieczora
5. Bóg Się Rodzi
6. Narodził Się Jezus
7. Cicha Noc
8. Przybieżeli Do Betlejem
9. Lulajże Jezuniu
10. Gdy Się Chrystus Rodzi
11. O Gwiazdo Betlejemska
12. Pójdźmy Wszyscy Do Stajenki
13. Nie Godniśmy Panie Stanąć

Jutro Wigilia, więc z moich głośników płynie raczej spokojna muzyka. I jak co roku grają również świąteczne piosenki. Z półek wyjąłem płyty takich wykonawców jak Jethro Tull, Jon Anderson, Keith Emerson, The Moody Blues, Barbra Streisand czy Moya Brennan. Ale tradycyjne grają też kolędy w wykonaniu zespołów Śląsk i Mazowsze. Lubię nasze kolędy, jednak pragnąłem usłyszeć je w mniej tradycyjnych wersjach. Taka okazja nadarzyła się teraz gdyż kilkanaście dni temu ukazała się płyta Józefa Skrzeka Kolędy 81-82. Ta, pierwotnie miała się ukazać pod koniec 1981 roku. Jednak stan wojenny odsunął te plany na przyszłość. Jak się później okazało odsunął aż do 2016 roku…

Myrkur - Mausoleum (2016)

1. Vølvens Spådom
2. Jeg Er Guden, I Er Tjenerne
3. Skøgen Skulle Dø
4. Byssan Lull
5. Den Lille Piges Død
6. Frosne Vind
7. Onde Børn
8. Song To Hall Up High
9. Dybt I Skoven     

W zeszłym roku jadąc samochodem ze znajomym, spostrzegłem u niego w schowku płytę. Okładka przedstawiała samotną postać kobiety stojącą gdzieś na łonie natury. Ten obraz jest przyciemniony, przez co mroczny i mało sympatyczny. Napis brzmiał Myrkur. Zapytałem co to. Płyta poleciała do odtwarzacza i… piękny głos. Byłem zachwycony, jednak moja radość nie trwała długo bo chwilę później usłyszałem blackmetalowy łomot. Pierwszy utwór jeszcze zniosłem, ale przy kolejnym Hævnen już nie wytrzymałem. O, nie! I pamiętam jak powiedziałem wtedy „Jak pięknie zabrzmiałaby ta pani w akustycznym otoczeniu”…

Return To Forever - Romantic Warrior (1976)

1. Medieval Overture 
2. Sorceress
3. The Romantic Warrior  
4. Majestic Dance
5. The Magician  
6. Duel Of The Jester And The Tyrant(Part I & Part II)

Dziś po raz kolejny chciałbym przedstawić czterdziechę. Tak, minęło czterdzieści lat od wydania tego znakomitego albumu. Pewnie z racji tego, że właśnie ta płyta w dyskografii grupy jest najbardziej znana, moje odkrywanie tego zespołu zaczęło się właśnie od niej. No nijak nie da się przejść obojętnie obok takiej okładki. Do tego gdy odwróciłem płytę na drugą stronę i ujrzałem nazwiska, które brały udział w jej nagraniu, pomyślałem, że to może być coś…

Eloy - Dawn (1976)

1. Awakening
2. Between The Times: a) Between The Times; b) Memory Flas; c) Appearance Of The Voice; d) Return Of The Voice 
3. The Sun-Song
4. The Dance In Doubt And Fear
5. LOST!? (Introduction)
6. LOST?? (The Decision)
7. The Midnight-Fight / The Victory Of Mental Force
8. Gliding Into Light And Knowledge
9. Le Réveil Du Soleil / The Dawn 

Mamy grudzień 2016 roku, mija więc czterdzieści lat od wydania albumu Dawn grupy Eloy. Nie mogłem nie wspomnieć o tej płycie, tym bardziej, że dawno temu obiecałem, iż na blogu przedstawię moje cztery ulubione płyty tej grupy. Trzy już opisałem, została więc ostatnia. Szczerze mówiąc wahałem się między Dawn, a Planets. Ale skoro jest rocznica to wybrałem tą pierwszą. Jednak zanim doszło do nagrania tej płyty, zespół Eloy właściwie przestał istnieć…

National Health - Of Queues And Cures (1978)

1. The Bryden 2-Step (For Amphibians) Part 1
2. The Collapso
3. Squarer For Maud
4. Dreams Wide Awake
5. Binoculars
6. Phlakaton
7. The Bryden 2-Step (For Amphibians) Part2

Skandal! Dopiero kilka dni temu spostrzegłem, iż wpis dotyczący debiutanckiej płyty zespołu National Health, popełniłem w kwietniu 2015 roku. Ponad półtora roku temu. Nic w tym nadzwyczajnego, ale dlaczego do tej pory nie wspomniałem o ich drugim albumie zatytułowanym Of Queues and Cures, pojęcia nie mam. Już to naprawiam. W stosunku do debiutu nastąpiła mała zmiana w składzie grupy i dotyczyła ona stanowiska basisty. Po odejściu Neila Murray’a (jak pamiętamy przeszedł do Whitesnake), do grupy dołączył John Greaves, notabene były basista Henry Cow…

Lisa Gerrard, Patrick Cassidy - Immortal Memory (2004)

1. The Song Of Amergin
2. Maranatha (Come Lord)
3. Amergin's Invocation
4. Elegy
5. Sailing To Byzantium
6. Abwoon (Our Father)
7. Immortal Memory
8. Paradise Lost
9. I Asked For Love
10. Psallit In Aure Dei

Wielkimi krokami zbliżają się Święta Bożego Narodzenia. To okres raczej radosny, choć święta z roku na rok coraz mniej mnie bawią. Postanowiłem więc oddać się jeszcze przez chwilę nostalgii i zanurzyć się w dźwięki, dzięki którym mogę uciec od rzeczywistości chociażby na kilkadziesiąt minut. Właśnie taka muzyka znalazła się na kapitalnej płycie ze stajni 4AD, muzyka znakomitych Artystów jakimi niewątpliwie są Lisa Gerrard i Patrick Cassidy…

Maurice Jarre - Lawrence Of Arabia (1962)

1. Overture; 2. Main Title; 3. Miracle; 4. Nefud Mirage; 5. Rescue Of Gasim And Bringing Gasim Into Camp; 6. Arrival At Auda's Camp; 7. The Voice Of The Guns; 8. Continuation Of The Miracle; 9. Suns Anvil; 10. Lawrence & Body Guard; 11. That Is The Desert; 12. End Title 

Znowu zaniedbałem muzykę filmową. Za oknami mróz i śnieg. Zrobiło się naprawdę zimowo. Pomyślałem, że trzeba się jakoś ogrzać. Najlepiej obejrzeć film, którego akcja dzieje się w ciepłych krajach (choć niekoniecznie). Postanowiliśmy z Żoną obejrzeć coś z klasyki. Podeszliśmy do półek z filmami i wybraliśmy kilka pozycji. Był jakiś Bond, był Most Na Rzece Kwai, był też znakomity film zatytułowany Dwunastu Gniewnych Ludzi. Jednak wśród wybranych znalazł się jeszcze jeden. Był to Lawrecne z Arabii. Żona zrobiła gorącej herbatki z malinami, ja przygotowałem siedziska, które obstawiłem przekąskami. Płyta do odtwarzacza, czarny ekran i z głośników poszła znakomita uwertura. Aż ciarki przeszły po plecach… 

The Strawbs - Hero And Heroine (1974)

1. Autumn: a) Heroine's Theme; b)Deep Summer's Sleep; c) The Winter Long
2. Sad Young Man
3. Just Love
4. Shine On Silver Sun
5. Hero And Heroine
6. Midnight Sun
7. Out In The Cold
8. Round And Round
9. Lay A Little Light On Me
10. Hero's Theme 

Mamy jesień. W związku z tym pomyślałem sobie, że przekopię moją kolekcję w poszukiwaniu i odświeżeniu sobie utworów, które mają w tytule jesień. Utrudniłem sobie troszkę zadanie ponieważ brałem pod uwagę tylko słowo autumn wykluczając jednocześnie inne angielskie określenie jesieni czyli fall. Zapodałem więc sobie Evidence Of Autumn grupy Genesis, Forever Autumn z musicalu Wojna Światów czy wreszcie Autumn grupy Camel. Ale wśród jeszcze wielu innych utworów z jesienią związanych był też ten Truskawek. Odpaliłem ten krążek, a że jako Autumn otwiera ten album i trwa ponad osiem minut, przysiadłem sobie w fotelu i tak już zostałem do końca płyty…

Camel - Breathless (1978)

1. Breathless
2. Echoes
3. Wing And A Prayer
4. Down On The Farm
5. Starlight Ride
6. Summer Lightning
7. You Make Me Smile
8. The Sleeper
9. Rainbow's End

„To najgorszy album Camel i jeden z najgorszych jakie w życiu słyszałem”. Takie słowa usłyszałem niedawno gdy rozmawiałem  z pewnym panem, jak sam stwierdził, wielkim fanem Wielbłąda i muzyki w ogóle. Nie docierało do niego żadne moje ale. Gdy tylko próbowałem zaoponować natychmiast mi przerywał sugerując, że słabo znam się na muzyce i w życiu mało płyt wysłuchałem. Popatrzyłem na ów pana z politowaniem, ukłoniłem się pięknie i czym prędzej oddaliłem się w sobie tylko znanym kierunku. Podobne zdania o tym albumie (może nie tak dobitne) słyszałem już wiele razy, ale czy naprawdę Breathless jest tak słaby? Hmmm…

Phil Collins - Hello, I Must Be Going! (1982)

1. I Don't Care Anymore
2. I Cannot Believe It's True
3. Like China
4. Do You Know, Do You Care?
5. You Can't Hurry Love
6. It Don't Matter To Me
7. Thru These Walls
8. Don't Let Him Steal Your Heart Away
9. The West Side
10. Why Can't It Wait 'til Morning

Z cyklu "Atrakcyjna Osiemdziesiątka" 

Jestem w trakcie czytania autobiografii Phila Collinsa. I jak zawsze w takich przypadkach w tle towarzyszy mi muzyka, oczywiście jego muzyka. Są to płyty solowe, ale też Genesis, Brand X i inne albumy na których udzielał się Phil (a jest tego trochę). Przyznam się bez bicia, że album Hello, I Must Be Going! przez całe lata traktowałem po macoszemu. Sam nie wiem dlaczego. Po prostu było tak, że gdy miałem ochotę na jego solową twórczość do odtwarzacza lub na talerz lądowały Face Value i zaraz później No Jacket Required. Jakoś dziwnie pomijałem jego drugi album. W końcu się to zmieniło. Właśnie teraz zaczynając lekturę odpaliłem  Hello, I Must Be Going! Zagrało fantastycznie...

Solaris - Marsbéli Krónikák (1984)

1. Marsbéli Krónikák I (The Martian Chronicles I)
2. Marsbéli Krónikák II-III (The Martian Chronicles II-III)
3. Marsbéli Krónikák IV-VI (The Martian Chronicles IV-VI)
4. M'ars Poetica
5. Ha Felszáll a Köd (If the Fog Ascends)
6. Apokalipszis (Apocalypse)
7. E-moll Elõjáték (Prelude in E Minor)
8. Legyõzhetetlen (Undefeatable)
9. Solaris 

Z cyklu „Atrakcyjna Osiemdziesiątka” 

Lata osiemdziesiąte. Cała masa naszych Rodaków jeździ na handel do naszych bratanków Węgrów. Na bazarach, a często już na dworcu w Budapeszcie w ruch idą wiertarki, bielizna, kryształy, przyprawy, kresze i wiele innych towarów. Wielu moich sąsiadów tak jeździło. Pamiętam jak mój Tato, prosił jednego z takich znajomych turystów, o przywiezienie pasty paprykowej w tubce którą uwielbiał. To były czasy. Pamiętam też jak pewnego razu ojciec mojego kolegi z bloku przywiózł płytę winylową węgierskiego zespołu Solaris. I pamiętam jak po jej wysłuchaniu opadły nam szczęki…

Harold Budd/Elizabeth Fraser/Robin Guthrie/Simon Raymonde - The Moon And The Melodies (1986)

1. Sea, Swallow Me
2. Memory Gongs
3. Why Do You Love Me?
4. Eyes Are Mosaics
5. She Will Destroy You
6. The Ghost Has No Home
7. Bloody And Blunt
8. Ooze Out And Away, Onehow

Z cyklu „Atrakcyjna Osiemdziesiątka” 

Nadal zanurzam się w jesień, deszcz i nutkę smutku. Jak ja uwielbiam być w ciepłym domu, pijąc herbatę patrzeć przez okno na mokry i wietrzny świat, jednocześnie słuchając pięknej muzyki. Takiej muzyki dostarczają na tym albumie znakomity amerykański pianista Harold Budd i zespół Cocteau Twins. W listopadzie 1986 roku światło dzienne ujrzała właśnie ta płyta i nie sposób abym o niej nie wspomniał w swoim muzycznym pamiętniku…

Egg - The Civil Surface (1974)

Side One:

1. Germ Patrol
2. Wind Quartet I
3. Enneagram

The Other Side:

1. Prelude
2. Wring Out The Ground (Loosely Now)
3. Nearch
4. Wind Quartet II

Postanowiłem wrócić do jajeczka. Jak wspominałem przy okazji opisywania ich wcześniejszej płyty The Polite Force, w grudniu 1972 roku grupa przestała istnieć (odszedł Brooks). Jednak panowie Stewart, Campbell i Brooks spotkali się ponownie w sierpniu 1974. Z tego spotkania urodziła się trzecia i ostatnia płyta zespołu Egg, zatytułowana The Civil Surface. Do jej nagrania zaprosili sporą liczbę gości, dodam znamienitych gości…

Laurent Thibault - Mais On Ne Peut Pas Rêver Tout Le Temps (1979)

Face A:

1. Orée
2. Aquadingen

Face B:

1. La Caravane De L'Oubli
2. Mais On Ne Peut Pas Rêver Tout Le Temps

Dziś jesteśmy we Francji. Laurent Thibault to znakomity artysta i producent muzyczny. Był pierwszym basistą legendy i twórcy zeuhl czyli zespołu Magma. Jeszcze zanim dołączył do Magmy od 1968 roku udzielał się w grupie Zorgones. Ci z tego co się orientuję zdołali wydać jedynie singla. W 1979 roku wydał opisywany tu album, który później okazał się jedynym w jego solowym dorobku. Mais On Ne Peut Pas Rêver Tout Le Temps wpadło mi w ręce dopiero pod koniec lat dziewięćdziesiątych i muszę się przyznać, że początkowo nie skojarzyłem nazwiska. Jak już często wspominałem moją uwagę przykuła okładka. Kupiłem, odpaliłem w domu i padłem z wrażenia…

Jukka Tolonen - Tolonen! (1971)

A:

1. Elements: Earth Fire Water Air
2. Ramblin'

B:

1. Mountains
2. Wanderland
3. Last Night

Pierwszy raz zetknąłem się z tym wspaniałym gitarzystą przy okazji słuchania płyty Fairyport fińskiego zespołu Wigwam (pewnie napiszę coś o nim w przyszłości). To między innymi na tym albumie zagrał gościnnie Tolonen. Ale Jukka to przede wszystkim inny znakomity zespół, który również pochodzi z Finlandii. Tym zespołem jest Tasavallan Presidentti. Założył go właśnie Tolonen (miał wtedy siedemnaście lat!) wraz z kolegą i jednocześnie perkusistą zespołu Vesą Aaltonenem. No ale my tu przecież o jego solowej płycie mamy rozmawiać. Pomimo tylu zajęć (w 1971 roku nagrał płytę ze swoim zespołem oraz gościnnie udzielał się na albumie Wigwam) znalazł czas na solowy album. Tolonen! to jego debiut, znakomity debiut…

Ange - Caricatures (1972)

Side 1:

1. Biafra 80 "Introduction"
2. Tels Quels
3. Dignite

Side 2:

1. Le Soir Du Diable
2. Caricatures
3. Biafra 80 "Final"

Ange to moje zagraniczne odkrycie. Otóż będąc wiele lat temu za oceanem, w jednym z nowojorskich sklepów z płytami, trafiłem na Caricatures. Nikomu nie śniło się wtedy o internetach w telefonie. Nie można było więc sprawdzić cóż to za zespół czy płyta. Trzymam więc tego winyla w łapach i kiwam się z nogi na nogę. Dwa stanowiska do odsłuchów zajęte. Wtem podchodzi do mnie właściciel sklepu i mówi „Man, this is great shit”. Następnie zapytał mnie czy lubię rock progresywny. Odpowiedziałem, że naturalnie, właśnie po to tu jestem. Powiedział, to bierz, będziesz zadowolony. Wziąłem i nigdy nie żałowałem…

Kayak - Kayak (1974)

1. Alibi
2. Wintertime
3. Mountain Too Rough
4. They Get To Know Me
5. Serenades
6. Woe And Alas
7. Mireille
8. Trust In The Machine
9. His Master's Noise

Ech ta jesień. Lubię tę porę roku, ale gdy jest trochę słońca gdy można niczym w dzieciństwie brodzić w liściach. A tu? Deszcz, ciemno, szaro. Przez to spać się chce i ochoty brak na cokolwiek.  Ale jest przecież muzyka. Właśnie, standardowo jak co roku jesienią wracam do Wind And Wuthering Genesis. O tej porze roku lubię też słuchać Gentle Giant, ale i grupa Camel mnie podnosi. I słuchając wczoraj Latimera i jego ekipy, przypomniałem sobie, że w tejże udzielał się Ton Scherpenzeel, którego mogłem podziwiać na zeszłorocznym koncercie. A jak on to przecież grupa Kayak. Podbiegłem do półek z płytami i chwyciłem ich drugi album. Ależ tego dawno nie słuchałem…

Premiata Forneria Marconi - L'isola Di Niente (1974)

1. L'Isola Di Niente
2. Is My Face On Straight
3. La Luna Nuova
4. Dolcissima Maria
5. Via Lumìere

Wracam do jednego z moich ulubionych zespołów z podwórka włoskiego rocka progresywnego. Po dwóch znakomitych albumach (opisywanych na moim blogu) Storia Di Un Minuto oraz Per Un Amico, przyszedł czas na kolejny włoskojęzyczny. Albumy anglojęzyczne w przypadku tego zespołu kompletnie mi nie pasują i mimo upływu tylu lat nie przekonały mnie do siebie. Ale wróćmy do  L'isola Di Niente na którym jest angielski akcent. W moim odczuciu to kolejna perełka w dyskografii tej zacnej grupy…

Kansas - Leftoverture (1976)

1. Carry On Wayward Son
2. The Wall
3. What's On My Mind
4. Miracles Out Of Nowhere
5. Opus Insert
6. Questions Of My Childhood
7. Cheyenne Anthem
8. Magnum Opus: a) Father Padilla Meets The Perfect Gnat; b) Howling At The Moon; c) Man Overboard; d) Industry On Parade; e) Release The Beavers; f) Gnat Attack

Zastanawiałem się nad opisem nowej płyty zespołu Kansas, ale stwierdziłem, że na razie dość nowości, czas na klasykę. Tym bardziej, że właśnie teraz w październiku mija czterdzieści lat od wydania tej płyty. To na tym albumie znalazł się ich największy przebój dzięki któremu stali się rozpoznawalni na całym świecie. Tym utworem jest oczywiście Carry On Wayward Son i myślę, że większość choć raz go w życiu słyszała…

Opeth - Sorceress (2016)

1. Persephone
2. Sorceress
3. The Wilde Flowers
4. Will O The Wisp
5. Chrysalis
6. Sorceress 2
7. The Seventh Sojourn
8. Strange Brew
9. A Fleeting Glance
10. Era
11. Persephone (Slight Return)

O Opeth wspominałem na blogu we wpisie dotyczącym podsumowania najlepszych, moim zdaniem, płyt 2014 roku. Chodziło oczywiście o ich poprzedni album Pale Communion. I napisałem tam, że nie przepadam za wcześniejszym repertuarem grupy. Jest dla mnie po prostu za ciężki, a nader wszystko nie cierpię ryków miast śpiewania. Przy takim niezrozumiałym wyciu robię stop i wyłączam płytę. Co prawda podobają mi się muzycznie niektóre utwory, ale do ryku nikt mnie nie przekona. Z Pale Communion byłem bardzo zadowolony i gdy panowie zapowiedzieli Sorceress wiedziałem, że płytę kupię…