Peter Gabriel - Passion (1989)

1. The Feeling Begins; 2. Gethsemane; 3. Of These, Hope; 4. Lazarus Raised; 5. Of These, Hope - Reprise; 6. In Doubt; 7. A Different Drum; 8. Zaar; 9. Troubled; 10. Open; 11. Before Night Falls; 12. With This Love; 13. Sandstorm; 14. Stigmata; 15. Passion; 16. With This Love - Choir; 17. Wall Of Breath; 18. The Promise Of Shadows; 19. Disturbed; 20. It Is Accomplished; 21. Bread And Wine

Z cyklu „Atrakcyjna Osiemdziesiątka”

Długo zastanawiałem się o jakiej płycie jeszcze w tym miesiącu napisać. Szczerze mówiąc to nie mam ochoty na pisanie. Nie, muzyka gra w moim domu właściwie bez przerwy, ale ostatnio nijak nie mogę wykrzesać z siebie sił na pisanie, zero weny, zero pomysłów i zero chęci. Koniec końców postawiłem na trzy albumy, ale przeglądając zapiski o przeczytanych i posiadanych książkach, natknąłem się na nazwisko Kazantzakis. Ten grecki pisarz jest autorem książki Ostatnie kuszenie Chrystusa. Idąc tym tropem pomyślałem o filmie Scorsese, a ułamek sekundy później o płycie Gabriela. Słuchałem jej kilka miesięcy temu, ale jako że zbliża się Wielkanoc, wrzuciłem krążek ponowie do odtwarzacza. Zagrało magicznie…

I nie, to że jest Wielkanoc nie znaczy, że słuchanie tej płyty ma wymiar religijny. Zresztą jak mogę unikam tematów wiary, uważam, że to indywidualna sprawa każdego z nas. Nigdy mnie nie interesowało w co kto wierzy czy wręcz przeciwnie, nie wierzy wcale. Jedyne co mnie odrzuca od zawsze to hipokryzja, która nie tylko w temacie wiary wylewa się hektolitrami. Nie ważne, napijmy się, jak mówił docent Furman w gabinecie prezesa spółdzielni mieszkaniowej.

Sama książka jak i film były mocno kontrowersyjne i spotkały się ze sporym oburzeniem części opinii publicznej. Powiem tak, książkę muszę sobie odświeżyć bo czytałem ją wieki temu, za filmem nie przepadam, a muzyka? Pierwszy raz usłyszałem ją bodaj w Wieczorze Płytowym w 1989 roku i nie bardzo mnie poruszyła. Dopiero kilka lat później, gdy zdobyłem własny egzemplarz płyty i jej wysłuchałem, te dźwięki wciągnęły mnie niczym bagno. Słuchając tego albumu miałem złudzenie, że sam to przeżywam, że spojrzałem z perspektywy kosmosu. I jak już zaznaczyłem, nie przeżywam tego religijnie, ta muzyka skłania mnie bardziej do przemyśleń, do zastanowienia się nad ludzkim jestestwem, nad tym jacy jesteśmy i dlaczego tacy jesteśmy.

Gabriel  dzięki temu, że do nagrania albumu zaprosił bardzo wielu gości, którzy zagrali na przeróżnych instrumentach (a że są to głównie instrumenty pochodzące z Bliskiego Wschodu i Afryki) muzyka przenosi nas w rejony, w których gra się na nich na co dzień. Już pierwsze dźwięki otwierającego tę płytę The Feeling Begins dają nam wyraźnie do zrozumienia z jakim regionem świata mamy do czynienia. To między innymi dzięki temu nagraniu dowiedziałem się cóż to za instrument kryjący się pod arcyciekawą nazwą duduk. Ów duduki brzmią w tej kompozycji fantastycznie, słuchacz ma wrażenie, że w mgnieniu oka przeniósł się na pustynię, fala gorąca oblewa całe ciało, kilkanaście domów, niskich, bez okien, a za nimi bezmiar piachu, który co chwila sypie nam się do oczu. To uczucie niepokoju, wrażenia, że za chwilę coś się wydarzy. Znakomity utwór, znakomity.

Nawet tak oszczędny Gethsemane robi niesamowite wrażenie. Utwory płynnie przechodzą jeden w drugi przez co mamy wrażenie niezwykłej podróży. Z jednej strony jest ona ciężka, może niebezpieczna, ale z drugiej strony możemy podziwiać piękne widoki i czuć się naprawdę wolnym, przemierzając bezludne połacie. W Lazarus Raised wraca duduk i znowu robi się magicznie. Hipnotyzujące bębny i takie same wokalizy Baaby Maala w Of These, Hope – Reprise. No i w A Different Drum jest to na co zawsze czekam słuchając tej płyty. Tak, to głos Gabriela, niepowtarzalny, jedyny w swoim rodzaju i nawet w samych wokalizach wypada kapitalnie.

Tak można pisać o każdym następnym utworze bo w zasadzie one wszystkie zasługują na taką samą atencję. Wspomnę jeszcze tylko o przepięknym oboju w With This Love, łzy same napływają do oczu. Równie wzruszającym i trafiającym prosto w serce jest utwór tytułowy. A czy w It Is Accomplished nie słychać delikatnego echa płyty So?

Ta muzyka przypomina mi o tym, że dziś w XXI wieku, cała masa ludzi nadal żyje podobnie lub tak samo jak za czasów Chrystusa. Bieda, wykluczenie, głód, brak wody pitnej, choroby dziesiątkujące całe wioski. I gdy patrzę tu, w naszym kraju, na te rozwydrzone dzieciaki, które co pół roku muszą mieć nowy telefon, tych pozerów co to bez samochodu żyć nie mogą, to nagminne wyrzucanie jedzenia i brak refleksji, że dla wielu milionów ludzi na świecie nadal marzeniem jest mieć buty, strawę czy wodę do picia. Proszę posłuchać kompozycji Open czy wspomnianej wcześniej With This Love i pomyśleć o tym co przed chwilą napisałem. Od początku uczę mojego dzieciaka, że pieniądze to nie wszystko, że można żyć skromnie i nadal być szczęśliwym. Nie można koledze podłożyć świni aby go wygryźć bo przecież kredyt na trzeci samochód trzeba spłacać. Dziś to już dorosła osoba i odnoszę wrażenie, że ta trudna sztuka w jakiejś części mi się udała, z czego bardzo się cieszę. Drodzy Państwo, proszę rzucić na chwilę tę pogoń za pieniądzem, usiąść, włączyć ten album i pomyśleć… nie tylko o sobie.