Budgie - Nightflight (1981)

1. I Turned To Stone
2. Keeping A Randezvous
3. Reaper Of The Glory
4. She Used Me Up
5. Dont't Let Down And Die
6. Apparatus
7. Superstar
8. Change Your Ways
9. Untitled Lullaby

Z cyklu „Atrakcyjna Osiemdziesiątka”

Zadzwonił do mnie stary znajomy. Mówi „Spotkajmy się, chciałbym z Tobą porozmawiać”. Odpowiedziałem, że nie ma sprawy. Gdy doszło kilka dni temu do ów spotkania, ten opowiedział mi jak zawiódł się na swoich, jak mu się zdawało, przyjaciołach. Że gdy im pomagał to byli, a gdy to on poprosił o pomoc okazało się, że (jak ja to mówię) wszyscy mają pranie. W swoim zrezygnowaniu często wracał do naszego dzieciństwa, mówił, że wszystko było inne, łatwiejsze i prostsze, a przyjaciele byli przyjaciółmi. Nie mogłem się nie zgodzić…

Oczywiście w mej głowie natychmiast zagrała piosenka I Turned To Stone. Zagrała, bo sam kiedyś byłem w podobnej sytuacji i cieszę się ogromnie, że ta spotkała mnie już wiele, wiele lat temu. Bo im wcześniej tym lepiej. Ale do tego pięknego utworu przejdę na sam koniec bo w moim odczuciu to on powinien zamykać ten album.

Historii Budgie nie będę tu przytaczał, myślę, że to na tyle znany zespół w naszym kraju i tyle razy już recenzowany iż nie ma to sensu. Najlepsze jest to, że nie mogę sobie przypomnieć kiedy poznałem tę płytę w całości. Ale myślę, że mogło to być z dziesięć lat po jego premierze, naprawdę. Wcześniej znałem dobrze dwa kawałki, a konkretnie dwa pierwsze, które na albumie się znalazły. Na pewno ten kompakt ze zdjęcia kupiłem w 1995. Przez długi czas to była moja samochodowa płyta. Bardzo lubiłem słuchać tej muzyki w trakcie jazdy, a gdy sam nie prowadziłem, zabierałem tę płytę do samochodów znajomych.

No weźmy singlowy Keeping A Randezvous. Głowa i noga same chodzą od pierwszych dźwięków. Fajna rockowa gitara, która prowadzi cały ten numer i ma, co oczywiste, świetne solo. Lato, otwarte szyby, pusta droga, a w głośnikach Keeping A Randevous. Następny Reaper Of The Glory to także dobry numer do jazdy samochodem. Podobno ten utwór miał się znaleźć na ich poprzedniej płycie, ale z jakichś względów do tego nie doszło. She Used Me Up kontynuuje hardrockowy klimat płyty. Dopiero w Apparatus łapiemy oddech. Budgie zwalniają tempo, skłaniając się ku balladowym brzmieniom. Podobna drogą podąża Change Your Ways. To jeden z tych delikatniejszych utworów na płycie, dla mnie osobiście bez wielkiego szału (podobnie jak poprzedzający go Superstar). Krążek zamyka, trwająca nieco ponad minutę, kompozycja instrumentalna ze świetnymi odgłosami wiatru w tle.

No i w końcu wróćmy do tego najważniejszego i niewątpliwie najlepszego numeru na tej płycie. To, jak to nazywam, ballada z jajem. Do tego znakomity tekst, tak ważny dla mnie przez te wszystkie lata. Bo czy ktoś z Państwa nie był w takiej sytuacji jak mój kolega? Czy nie zawiedli się Państwo kiedyś na innej osobie? Wydawało się, że to bratnia dusza, ten prawdziwy przyjaciel, który zawsze jest wtedy gdy jesteśmy w potrzebie. Niestety życie brutalnie weryfikuje takie sytuacje i gdy sami jesteśmy w potrzebie, okazuje się, że nasz „przyjaciel” nie ma czasu lub unika z nami kontaktu. Jakże mocny tekst, szczególnie w dzisiejszych czasach gdy ludzie gotowi są skoczyć sobie do gardła za 50 złotych lub za to by być piękniejszym czy popularniejszym.

Ja również byłem w podobnej sytuacji. Wydawało mi się, że mam fantastyczne grono znajomych, oddanych, wspaniałych. Ale gdy w pewnym momencie potrzebowałem pomocy okazało się, że nikt nie może mi pomóc. Tak, jak mawiał mój Tato, przyjaźnie istnieją tylko w dzieciństwie. To prawda, później pojawia się zazdrość, hipokryzja, czochranie organów, chęć posiadania i pokazywania, że to ja jestem lepszy. Pewnie dlatego tak często i chętnie wracamy we wspomnieniach do lat szczenięcych.

Niestety drodzy Państwo, trzeba na pewnym etapie życia zamienić się w kamień. Bo jak głosi powiedzenie – jak ktoś ma miękkie serce, to musi mieć twardą d... Kapitalny utwór, jeden z ważniejszych w moim życiu. Tak samo ważny muzycznie jak i  w warstwie tekstowej. A cała płyta? Choć powieszono na niej wiele psów, to ja ją lubię i co jakiś czas wracam choćby dla tego jednego utworu.

Może zabrzmi to okrutnie, ale dzięki sytuacji kolegi wróciłem do tej płyty, jednocześnie myśląc o moim stałym Czytelniku Leszku, któremu obiecałem, że któregoś dnia zahaczę o Budgie.