Fashiøn - Twilight Of Idols (1984)

1. Eye Talk
2. Dreaming
3. Hit Girl
4. Trader
5. You In The Night
6. Delirious
7. Hurricane
8. Too Much Too Soon
9. Slow Down
10. Twilight Of Idols

Z cyklu „Atrakcyjna Osiemdziesiątka”

Ale smaży. W ostatnich dniach upał jest wręcz nie do zniesienia. I właśnie w te upały nic się nie chce. Co prawda chodzę trzy razy w tygodniu na basen ale to bardzo wcześnie rano. I właśnie dziś pływając intensywnie, ni z tego ni z owego, zacząłem w głowie nucić pewną piosenkę. Może dlatego że pierwszy raz usłyszałem ją właśnie w upalne lato? To właśnie dla tej jednej piosenki za wszelką cenę chciałem posiadać ten album. A łatwo nie było. Lata osiemdziesiąte. To nie było to co dziś, różnego rodzaju spotify, jutuby, strimy, torrenty i co tam jeszcze. Wtedy muzykę zdobywało się (tak zdobywało) całkiem inaczej. Dziś klik, klik i po wszystkim. O tempora, o mores! Ale skoncentrujmy się na samej płycie…

Na początek wracam do opowieści o ów piosence. Tym utworem był oczywiście You In The Night. Upalne lato, właśnie wracałem od Babci gdy przechodząc przez blokowisko usłyszałem z pewnego okna ten utwór. Mówię „Jeeeezuuu ale cudo”. Zatrzymałem się na chwilkę. To był parter, skrzydło drzwiowe otwarte na oścież i z wnętrza ta piosenka. Pomyślałem co mi tam i dalej do klatki, pukam do drzwi. Po chwili otwiera facet. Mówię do niego „chłopie co to za fantastyczna piosenka?” On odpowiedział co to, a ja zapytałem czy jest szansa na przegranie mi tego. Niestety (dla mnie) muzyka szła z winyla, który był od kogoś pożyczony. Co robić myślę? Co robić?  Skończyło się tak że ten kolega po czterech miesiącach zdobył skądś przegraną kasetę i podzielił się ze mną. Radość była ogromna. Piosenka była oczywiście na Liście Przebojów Trójki, ale w tamtym czasie nie słuchałem jej regularnie, przez co niestety nie poznałem tego utworu. 

Twilight Of Idols to trzecia płyta w dorobku tej grupy pochodzącej z Birmingham w Anglii. Ich repertuar nieco ewoluował. Pierwsza płyta to raczej punk z domieszką synth popu, na drugiej poszli już bardziej w elektronikę pomieszaną z delikatnie jazzującym funkiem. Trzecia, opisywana tutaj to typowy new wave, new romantic, synth pop, zwał jak zwał. 

Co do samej płyty, to oprócz ów przeboju, znajdują się na niej także inne ciekawe utwory. 

No bo chociażby piosenka otwierająca tę płytę Eye Talk. Fajne żywiołowe granie z kapitalnym basem. No i teledysk. Te wszystkie fryzury, stroje i makijaże. Ach te lata osiemdziesiąte. Ale bardzo lubię tez następny utwór zatytułowany Dreaming. Fajna spokojna piosenka z ciekawym klawiszowym motywem przewodnim. Gdzieś w tle ponownie fajnie chodzi bas i do tego możemy usłyszeć gitarową solówkę. Bardzo lubiłem sobie kiedyś podgwizdywać tę melodię. 

Dalej mamy nieco marazmu i nudy. Strasznie monotonna Hit Girl oraz nijako brzmiąca, niczym szczególnym się nie wyróżniająca Trader. No ale później dochodzimy do utworu numer pięć. Mowa oczywiście o You In The Night. Dla mnie to jedna z najpiękniejszych ballad lat osiemdziesiątych. Po prostu cudo. Pamiętam jak Beksiński zachwycał się tym utworem. Wcale mu się nie dziwię, jest po prostu przepiękny. Jak ja się cieszyłem gdy na rynku ukazała się składanka MiniMax, skompilowana przez Piotra Kaczkowskiego, a na niej ta piosenka. W końcu mogłem mieć ten utwór w dobrej jakości na płycie kompaktowej. Ileż razy ja tego wysłuchałem? Piękne czasy.

Lecimy dalej. Znowu mniej ciekawy Delirious, który nigdy nie zrobił na mnie wrażenia. Ale zaraz po nim kolejna przepiękna ballada. Oczywiście nie dorównuje You In The Night, ale także robi wrażenie. Mowa o Hurricane. Osobiście bardzo żałuję, że ten utwór wcale nie zaistniał.  Zresztą chyba do dzisiejszego dnia piosenka kompletnie nieznana szerszej publice. Bardzo podoba mi się w tym utworze gitara. Dalej mamy taki sobie Too Much Too Soon oraz nudny i nic ciekawego nie wnoszący Slow Down. Panowie chyba rzeczywiście za bardzo zwolnili, nie lubię takich ciągnących się jak flaki z olejem piosenek.

Na sam koniec usłyszymy utwór tytułowy. Bardzo ładna, spokojna kompozycja instrumentalna z gitarą akustyczną na pierwszym planie, którą w dalszej części zastępuje gitara elektryczna. Fajne zamknięcie albumu.

Płyta jako całość może szczególnie nie porywa jednak osobiście mam do niej wielki sentyment. Jest sporo dłużyzn i prościzny, ale jest wszechwładny You In The Night oraz kilka innych naprawdę ciekawych utworów. W 2009 po raz pierwszy płyta została wydana na kompakcie. Oprócz podstawowego materiału znalazły się tu dodatkowo cztery bonusy (to piosenki albumowe w rozszerzonych wersjach, nic nadzwyczajnego). Oczywiście natychmiast ją zakupiłem. Ileż to wspomnień odżyło podczas przesłuchiwania tego materiału po tylu latach. Przegrana kaseta gdzieś mi zaginęła podczas kolejnej przeprowadzki pod koniec lat dziewięćdziesiątych. Całe szczęście, że wznawia się takie albumy. Dla mnie bomba. Miłośnicy synth popowego brzmienia oraz new romatic powinni być ukontentowani.